“Een goede daad zonder belang, zet de volgende in gang”: de boodschap van de kerstklassieker in wording ‘Klaus’ blijft als een warm dekentje rond mij hangen na onze vrijdagse gezinsfilmavond. Een lichtslinger aan het raam (de kerstboom komt er hier écht niet in voor Sinterklaas!) en een potje chips bij de hand. Een zoon aan elke zijde, gezellig samen in de zetel. Het Geheime Boek van Sinterklaas op de salontafel. We lazen eerder deze week al over de 14 (!) échte sinten, zijn neven en nichten in andere windstreken en zijn griezelige duivelse helpers.
Het ‘geheim’ van Sinterklaas (en van de Kerstman, Paashaas en Tandenfee) is echter al een hele tijd geen geheim meer in ons huis. Voor onze oudste zoon bleek dit allemaal té spannend. Oktober en december waren maanden van slapeloze nachten, explosies en uren gepieker over of en wanneer en hoe die Sint dan wel bij ons thuis zou komen. Sinten op school, in de winkel of toevallig op straat zorgden voor een hysterisch huilende kleuter.
Wij besloten dus al gauw om van het hele Sintgebeuren opnieuw een feest te maken in plaats van een tragedie. Papa werd ontmaskerd als ‘die zwarte piet op de foto’ én degene die het flesje bier leegdronk. We vertelden over hoe er lang geleden een man was die geschenken uitdeelde aan de mensen (jammer dat dit boek toen nog niet bestond want onze kennis was beperkt...). Hoe mooi we dat vinden dat iemand dat belangeloos doet en dat we dat vieren door hem een beetje na te doen. Hoe graag we onze kinderen zien en hoe we ervan genieten om hun oogjes te zien blinken. Dat het een ‘traditie’ is (iets wat mensen elke keer opnieuw op dezelfde manier doen) waaraan we graag meedoen omdat we er zelf warme herinneringen aan hebben. Maar ook dat we niet willen liegen omdat we willen dat ze weten dat ze ons altijd kunnen vertrouwen. En we beloven dat we elk jaar feest zullen blijven vieren, mét cadeautjes, zo lang ze dat zelf willen. Jongere broer (ze waren toen nog maar met twee) zat erbij en hoorde alles. Dat wilden we ook zo.
Sinds die dag worden er in ons huis nog steeds (zelfs meer) tekeningen en brieven voor de Sint gemaakt en verlanglijstjes opgesteld, schoenen klaargezet, mét wortel en pintjes bier (voor papa, knipoog!), liedjes gezongen en Sint- én kerstmanfilms gekeken… De angst voor de zak en vreemde mannen in ons huis is gelukkig al lang verdwenen, maar de magie is gebleven. Want “geloven in Sinterklaas is geloven in liefde, jezelf en elkaar, in wonderen, in hoop en in blijdschap” (volgens Kiind). Wij blijven op die manier heel graag geloven! En jij?
Hoe gaan jullie om met ‘het grote geheim’?
Nog meer inspiratie nodig voor jullie eigen fijne Sint-traditie of voor ‘het grote gesprek’ met je kind?
Zie ginds komt de stoomboot… of niet? (gratis te downloaden als e-book op de website www.hoogsensitiefouderschap.be
Het Geheime Boek van Sinterklaas (Floortje Zwigtman & Sassafras De Bruyn) (dankjewel voor de tip @geerincklynn van Koester)