Een blauwe maandag

Een baaldag. Geen goesting. Of zoals ze bij ons zeggen ‘de dag verschijten’. Dat was wat ik vandaag deed. En blijkbaar was het er de juiste dag voor...

Het zat er aan te komen. Een paar onderbroken nachten door de hoestende jongste. Te laat in bed door een moeilijk in slaap vallende oudste (en een Netflix serie die we wilden uitkijken). Veel plannen die ik zo snel mogelijk wil realiseren en waarvoor ik met plezier wat me-time schrapte.

‘Gelukkig’ werd de jongste vandaag wakker met koorts en schrapte hij zo in een klap al zijn en mijn bezigheden voor vandaag. Of toch bijna. Samen in de zetel, elk op ons schermpje, viel hij uiteindelijk in een 4 uur durende slaap. Op mijn schoot... ik besloot hem maar te volgen naar het land waar dromen gerealiseerd worden zonder inspanning.

Die ‘dringende’ dingen op mijn lijstje vandaag bleken ineens toch niet meer zo belangrijk. Rusten, slapen, hoofd leeg maken... dat was mijn prioriteit! Stom dat ik daar een zieke zoon voor nodig had om mezelf dat toe te staan.

Maar ik deed het, een hele namiddag niets doen, zonder schuldgevoel. Ik genoot er zelfs van. En het leverde me eindelijk nog eens een blogpost op Een blauwe maandag met een zilveren randje dus!