“Dat weet ik ook niet.”
De mama tegenover mij kijkt me met vragende ogen aan.
Ze had me net verteld dat ze niet weet wat ze moet doen om ervoor te zorgen dat ze ’s avonds geen uren bezig is om haar dochter in slaap te krijgen.
Ik beken haar eerlijk dat ik daar ook geen pasklaar antwoord op heb.
Toch niet als we verder willen kijken dan de korte termijn ‘oplossingen’ van straffen en belonen, die misschien wel voor even soelaas kunnen bieden, maar de relatie tussen ouder en kind niet ten goede komen.
Ze schrikt even. Ze zit er eigenlijk helemaal door en had stiekem toch gehoopt om snel dit probleem even op te lossen.
Wanneer ik haar vraag wat zij nodig zou gehad hebben wanneer ze niet in slaap kon vallen als kind, komen de tranen.
Het kleine meisje in deze mama voelt zich bang, wil vastgehouden worden, gerustgesteld worden.
Samen stallen we de situatie uit, luisteren we naar wat mama en dochter nodig hebben.
Er komt geen antwoord van mij.
Deze mama weet diep van binnen wat ze wil en kan doen.
Ze ontdekt opnieuw haar eigen moedergevoel, leert duidelijker grenzen stellen en vragen wat ze nodig heeft.
Ze maakt ruimte in zichzelf om de emoties van haar dochter beter te kunnen ontvangen.
Door beter naar zichzelf te luisteren, kan ze ook beter naar haar dochter luisteren.
Na vijf sessies geeft ze aan dat ze zich anders voelt, rustiger, sterker, meer zichzelf.
En het slapengaan van de dochter?
Dat vergt nog steeds wat tijd en aandacht van mama, maar het voelt niet langer als een probleem.
Meer dan 10 jaar ervaring als mama.
Een diploma psychologie en leerkracht lager onderwijs.
Bijkomende opleidingen rond pril ouderschap, afgestemd opvoeden en verbindende communicatie.
Jaren werkervaring in de sector van kinderopvang en gezinsondersteuning.
Tientallen gesprekken met ouders in mijn praktijk.
En. Nog. Weet. Ik. Het. Ook. Niet.
Hoe je dat doet, het ouderschap.
Wat de oplossing is voor elk slaap-, eet-, afscheid-, ruzie-probleem.
Of toch. Ik weet het wel.
Het draait allemaal om verbinding en afstemming.
Wat heb ik nodig?
Wat heeft mijn kind (of mijn partner/collega/schoonmoeder…) nodig?
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat aan ieders behoeften (zoveel mogelijk) wordt voldaan?
Maar dat is dus voor iedereen anders.
Voor iedere ouder.
Voor ieder kind.
Voor iedere situatie.
Voor iedere dag.
Hoe ik dan kan helpen?
Door samen met jou te kijken.
Door de juiste vragen te stellen.
Door stil te staan en te luisteren naar die stem diep in jou.
Door je in contact te brengen met andere ouders die ook zoekend zijn.
Zodat je samen kan zoeken en groeien.
Want het antwoord ligt daar, het is er al.
En dat vraagt moed.
Want het is niet altijd wat we graag willen horen.
Of het stelt je voor moeilijke keuzes en dwingt je tot lastige gesprekken.
Maar het is het waard.
Dat weet ik wel :-)