
Ik ben er niet
Het kostte me wat moeite om te vertrekken. Toch nog maar eerst zorgen dat de was opgeplooid in de kasten ligt om een ochtendlijke queeste naar een propere onderbroek te vermijden. Een briefje met mijn moederlijke liefdesbetuigingen op hun kamer achterlaten om mijn opborrelende schuldgevoel de kop in te drukken. Na een liefdevol schopje onder mijn kont van de echtgenoot (“straks is er al een dag voorbij”), trek ik kort voor de middag dan eindelijk de deur achter mij dicht en r